Το πιο γνωστό είδος είναι το Cycas revoluta (Κύκας η περιεστραμμένη), το οποίο καλλιεργείται ευρέως με το όνομα "Φοίνικας Σάγκο" ή Σαγούτο λόγω της φοινικοειδούς εμφάνισης, παρόλο που δεν είναι πραγματικός φοίνικας.
Το γένος είναι ιθαγενές του Παλαιού κόσμου, με τα είδη να είναι συγκεντρωμένα στους τροπικούς και τους υποτροπικούς. Είναι ιθαγενές της ανατολικής και νοτιοανατολικής Ασίας συμπεριλαμβανομένου των Φιλιππίνων με 10 είδη (9 εκ των οποίων είναι ενδημικά), της ανατολικής Αφρικής(συμπεριλαμβανομένου της Μαδαγασκάρης), της Βόρειας Αυστραλίας, της Πολυνησίας και Μικρονησίας. Η Αυστραλία έχει 26 είδη, ενώ η περιοχή της Ινδοκίνας 30. Το πιο βόρειο είδος Cycas revoluta (Κύκας η περιεστραμμένη) βρίσκεται στη νότια Ιαπωνία, ενώ το πιο νότιο στην νοτιοανατολική Κουήνσλαντ της Αυστραλίας.
Η κύκας έχει ξεχωριστά φύλα. Τα περισσότερα είδη σχηματίζουν εμφανείς κορμούς, αλλά σε κάποια είδη ο κύριος κορμός μπορεί να είναι υπόγειος με ένα στέμμα από φύλλα να εμφανίζεται να ανεβαίνει κατευθείαν από το εδάφος, Τα φύλλα είναι φτερωτά, σκληρά, σπειροειδούς μορφής. Είναι γνωστά για την αντοχή τους. Ο κορμός τους είναι ανθεκτικός, μπορούν να αναπτυχθούν σε άμμο, σε μέρη με και χωρίς ηλιοφάνεια και είναι ανεκτικά με το αλάτι.
Συχνά θεωρείται ζωντανό απολίθωμα, αφού τα πρώτα απολιθώματα του γένους Cycas εμφανίστηκαν στην πέρμια περίοδο, 280 εκατομμύρια χρόνια πριν και γνώρισαν τη μέγιστη εξάπλωση το μεσοζωϊκό αιώνα.
Το φυτό μεγαλώνει πολύ αργά και είναι ικανό να αναπαραχθεί μετά από 10 χρόνια.
Αν στην βεράντα ή στον κήπο σας φιλοξενείτε ένα εντυπωσιακό τσίκας τότε εσείς και ένας δεινόσαυρος μοιράζεστε μια κοινή εμπειρία! Και φυσικά δεν εννοώ ότι ο δεινόσαυρος ήταν ένας ενθουσιώδης κηπουρός, αλλά ότι το φυτό τσίκας φύτρωνε άφθονο στις πεδιάδες της τότε εποχής.
Τα τσίκας όσο και αν μοιάζουν με φοινικοειδή δεν είναι. Αποτελούν ειδική κατηγορία φυτών, τα Κυκαδοειδή. Το πιο γνωστό είδος είναι το Cycas revulata.
Το γεγονός ότι έχουν αντέξει ως είδος για τόσα εκατομμύρια χρόνια μαρτυρά την ανθεκτικότητά του και τις χαμηλές απαιτήσεις του σε φροντίδα.
- Εδαφικές απαιτήσεις: βασική προϋπόθεση είναι το πολύ καλά στραγγιζόμενο έδαφος, δηλαδή το ελαφρύ υπόστρωμα. Όταν το έδαφος συγκρατεί νερό τότε οι ρίζες του σαπίζουν, για αυτό όταν φυτεύετε ενσωματώστε άμμο στο υπόστρωμα για καλύτερα αποτελέσματα. (Ph: 6-7)
- Ανέχεται και τη φύτευση σε δοχείο
- Ρυθμός ανάπτυξης: πολύ αργός (χρειάζονται μέχρι και εκατό χρόνια για να αποκτήσουν το τελικό τους μέγεθος που στις περιοχές που αυτοφύονται φτάνει σε ύψος και τα 5- 7 μ. και διάμετρο κορμού τα 20 εκ.)
Λίγη ιστορία …
Το φυτό τσίκας θεωρείται ζωντανό απολίθωμα, αφού η ύπαρξη του χρονολογείται από στην Ιουρασική περίοδο, δηλαδή πριν από 144- 206 εκατομμύρια χρόνια. Τα κυκακδικά φυτά αποτελούσαν το μεγαλύτερο κομμάτι της χλωρίδας του πλανήτη και μια από τις βασικές πηγές τροφής για τους χορτοφάγους δεινόσαυρους που κατανάλωναν περίπου 200 κιλά φυτικού υλικού καθημερινά. Απολιθώματα από τσίκας εκείνης της περιόδου έχουν βρεθεί από την Αλάσκα ως και την Ανταρκτική. Σήμερα τα τσίκας αυτοφύονται στις περιοχές που βρίσκονται ανάμεσα από τον Τροπικό του Καρκίνου και του Αιγόκερου.
http://blog.livingreen.gr/
wikipedia.com
